Terapia zaburzeń zachowania
Zachowania opozycyjno-buntownicze.
Zaburzenia zachowania . Terapia.
-
Zachowania opozycyjno-buntownicze to zachowania z tendencją do buntu i konfliktów. Dziecko nie wykonuje poleceń dorosłych, postępuje na przekór oczekiwaniom i ustalonym wcześniej zasadom i umowom. Zachowuje się prowokacyjnie, niegrzecznie, agresywnie . Zdarzają się ataki gwałtownej złości , gniewu. Często dziecko traci kontrolę nad tym co czuje , co robi, co mówi.
-
Dzieci z ADHD, dzieci impulsywne bardzo często prezentują zachowania opozycyjno-buntownicze. Częstotliwość i intensywność takich reakcji bywa znaczna.
-
Są też sytuacje, w których dziecko potrafi zapanować nad swoim zachowaniem np. sytuacje nowe, nieznane lub sytuacje z obecnością osób nieznanych.
-
Jeśli dziecko lub nastolatek świadomie przekracza normy społeczne, niekiedy łamie prawo, jeśli to stały charakter jego funkcjonowania wówczas diagnozuje się zaburzenia zachowania.
-
Terapia zachowań opozycyjno-buntowniczych to kompleks złożonych metod stosowanych w relacji z dzieckiem oraz rodzicem/opiekunem.
-
Niezbędna jest psychoedukacja skierowana na naukę skutecznych metod wychowawczych pozbawionych agresji i przemocy (interwencje behawioralne) oraz ustalenie nowych zasad współdziałania oraz sposobów egzekwowania tych zasad.
-
Często równolegle realizowana jest psychoterapia indywidualna dziecka w nurcie poznawczo-behawioralnym.
-
Korzystna także jest terapia rodzinna poprawiająca komunikację interpersonalna i relacje w rodzinie dziecka.
-
Niekiedy potrzebna jest pomoc psychiatryczna jako uzupełnienie terapii oraz leki, chociaż trzeba pamiętać, że farmakoterapia zaburzeń zachowania stosowana w izolacji nie jest skuteczna.